Opgelet: Trap er niet in als je gaat onbijten

Het is een tafereel dat zich in talloze keukens elke ochtend herhaalt. Het ontbijt begint klein, bescheiden, bijna nederig. Er is altijd wel iemand die plechtig verkondigt: “Ik heb al genoeg aan een koffie en een boterham.”

Vijf minuten later is die belofte al een herinnering.

Eerst is er die ene boterham met kaas. Geen probleem. Maar dan dwaalt de blik af naar de pot choco. Nog een boterham. Je ziet het gebeuren, maar je zegt niets.

Dan komt de pistolet op tafel. “Ah ja, die kan ik niet laten liggen,” klinkt het met een zucht. En voor je het weet, volgen er confituur, een beetje yoghurt en zelfs een half gekookt eitje — “om het af te sluiten”.

De koffie is inmiddels drie keer bijgeschonken. En net wanneer je denkt dat het ontbijt zijn hoogtepunt heeft bereikt, hoor je het onvermijdelijke:

“Ik eet ‘s morgens eigenlijk nooit veel.”

Je glimlacht. En denkt:

“Het zal wel zijn.”