Een winkelbezoek aan Action loopt gigantisch mis: “Hier kom ik nooit meer”

Je gaat er binnen met het idee dat je enkel batterijen nodig hebt. Batterijen, en misschien een theelichtje of zo. Maar een uurtje later weet je niet eens meer waar je winkelmandje is.

Want het begint altijd onschuldig.

“Ah ja, dit is handig.”

“En voor twee euro? Dat kan ik toch niet laten liggen.”

Voor je het weet, zit je kar vol met spullen die je ooit misschien wel eens zou kunnen gebruiken.

Een geurkaarssetje, een notitieboek met glitter, een setje sokken, een opvouwbare emmer, een pak van 100 rietjes “voor als er eens volk komt”… en zo verder.

Aan de kassa volgt dan het besef: veertig euro. Voor dingen die je niet kwam halen.

Je zegt tegen jezelf: “Hier kom ik nooit meer.”

Tot de week erna. Dan sta je er weer, met diezelfde blik van iemand die alleen maar “even binnen springt”.